Усміхнімось – закарпатські фіглі :)

*** – Значит типирь ваша дієта така: пукіло кабачку у динь, і грам 300 мож там огурки вадь парадички. Но і кулько хочете салату. – Дохторе, а дзилинькало на шию треба вішати, чи мож ся без нього пасти? *** — Альо, исе жунська консультація? — Айно, што сь те хотіли? — Упувіште, педаль тормоза справа ци зліва? *** – Сисі жони мене задовбали! У мойої ся писок не затикать: «Немам што носити! Немам што носити!» – Дай юй міх крумпиль, нехай носит! *** *** – Петре, што ся за шию держиш? – Болит ня. – Чого? – Та учора указав им жоні, ож поперек ниє. Она ня розтерла спиртом. – Но, а шия що? – А ти попробуй спирт із спини злизати. *** Сусід чеpез городину звідать сусіда: – Шо то вы, сусідо, анде празновали? Так’исьте файно танцьовали, шо но. – Йо, то наш дідо улик пеpевеpнyв. *** Табличка на двирях у дохтора: “Чічкы і конфеты НЕ П’Ю!!!” *** У школі: – Я вам давала написати про своїх родичу. Петре, ти написав ож няньо бізнесмен. Айбо вун у тебе у міліції робит, нє? – Падь міліція – тоже бізнес. *** А правда, що у вас, у Закарпатті, ведмеді по дорогах ходять? – Нє. У нас дорог ниє. *** Но, што Петре. Ци у тебе дома ся шось поміняло після свальби? – Йо. У мене усьо ходь як пометане лежало перед очима, а типирь усьо акуратно поскладоване лежит чорт знає де! *** Дідо Петро і баба Поланя дуже люблят бавитися у прятанки. Зрана баба пряче паленку, а кедь дідо тоту паленку найде, та баба вже ся пряче сама. *** Жона каже чоловікови: – Іди поміняй воду рибам у акваріумі. – Нашто? Они ще учорашню не упили. *** Закарпатець сів у міський автобус. Водій оголошує: – Наступна зупинка – “1 вересня”. Закарпатець вилізає із словами: – Но нич собі, падь я пішком іще нині прийду. *** Дядю Васю, охранника із хлібокомбіната, узяли на роботу у Верховну Раду. Айбо уволили на другый динь – ун не вірив ож депутаты за щоками нич не выносят. *** У час пік у переповненый автобус залізає п’яний чоловік. Люди му кажут: – Не годен ісь мало почекати? Через пучас буде уже наполовину пустый іти. – Люди, я не годен у пустому. Я там паду. *** Два верховинці – отиць і син – перший раз попали у великий супермаркет. Ходили по першому поверху, чудовалися з усякого, а пак стали коло дверей ліфта і не можут урузуміти што вто такоє. Туй до ліфта подойшла старенька бабка, нажала кнопку, двирі ся удкрили, бабка зайшла і двирі ся закрили. Через дві минути двирі ся назад удкрили, а відти вийшли молода прекрасна жона. Отиць каже: – Ану лиш сине, скоро веди сюди мамку. *** Жона чоловікови: – Но як тото – нашто мині тулько гроши? Треба на епіляцію, манікюр, педікюр, до парикмахера пуйти, на косметику… Чоловік: – Добре ож я нараз файний ся уродив. *** – Знаєш куме, яка у ня стіралка? Сама миє, полоще, потом сама усьо уджимає… – А у мене сама сипле воду, порошок, сама кладе цуря, миє, полоще і сушит! – Імпортна? – Ко, Маріка? Нє, наша. *** – Куме ци читались те што пишут про файний настрій? – Ще нє. А што пишут? – Ож за динь треба обняти вусім людий… Авадь єдному дати у пысок. *** Учителька звідат малого дітвака у школі: – Лоці, што сь такий блідий, ти не хворий? – Нє, то мене учора просто помыли. *** Вертаєся закарпатець із Америки. Кумове го звідают: – Но што там? Што саме інтересне? – Вы не повірите, у них там долары – точно як наші баксы! *** Легінь фіглює з Маріков: – Ти майже з салона красы йдеш. – Йо. – А што, закрыто было? *** – Циилю, а ти в армії служив? – Нє, мене не взяли. – Чого тя не взяли? – Не найшли. *** Новина: У чеснуй боротьбі в конкурсі “Найліпший психолог року” межи закарпатцями изясь вуграла Закарпатська барацковка. *** Бабка Поланя мала уже гет слабі очи. Раз она забыла дома очкы і замість унука забрала із садика сторожа. *** – Мигалю, я твуй реклик сусідови уддала. – Чого? – Пак ун ся тобі й так не любив. – Давай му твою мамку уддаме. Запозичено з www.kolyba.org.ua